βροχή

Μια μέρα πραγματικά Φθινοπωρινή, όπου το γκρίζο του ουρανού κάνει έρωτα με το ασημένιο της βροχής, κι όλα μα όλα έχουν μια διαφορετική χροιά, ένα αλλοιώτικο άκουσμα, από το βραδυνό όνειρο, το πρωινό ξύπνημα, η μυρωδιά του καφέ, οι άνθρωποι που συνάντησα, οι αγκαλιές και τα χάδια που έδωσα, το πλακόστρωτο που περπάτησα, οι χώροι που επισκέφτηκα!

Με το τραγούδι αυτό, φλερτάρω εδώ και χρόνια, το ψάχνω, το χάνω, το βρίσκω.. μ΄αρέσει ο Ντανιέλ Οτέιγ πολύ.. ταιριάζει με το θλιμμένο της βροχής.