Οι μέρες είναι μικρές και όταν στον ουρανό τρέχουν γκρίζα σύννεφα χρειάζομαι χίλιες λάμπες γεμάτες με ηλεκτρικό φως να γεμίσω το μυαλό μου, την ψυχή μου, τις τσέπες μου, τον ποδόγυρο της φούστας μου. Μυρίζει χριστούγεννα! Εντάξει, όχι ακριβώς χριστούγεννα αλλά γλυκιά πορτοκαλόπιτα. Μοσχομύρισε το δωμάτιο μου γιορτή. Ένα ψυχοφθόρο »εγώ» κι ένα ελαφρύ … More
Εκείνη η κομψή γυναίκα με τη λεπτή φλις ζακέτα το ασορτί σκουφάκι το λευκό πρόσωπο τα αραιωμένα μαλλιά το ερωτηματικό βαθύ μαύρο βλέμμα σαν ένα άνθος στη γλάστρα της γαρδένιας που έγειρε ξαφνικά το κεφάλι ήταν κάποτε υγιής έλεγες απλά υγιής όπως λέμε: παλιά συνέβαινε αυτό, εκείνο εκείνη η γυναίκα να τα κατάφερε άραγε;
11 Φεβρουαρίου. Να εδώ δυό κυπαρίσια πιό κάτω η θάλασσα, ο ορίζοντας, τα σπίτια της πόλης ένα πουλί μεγάλο, ασπρόμαυρο σαράντα δύο επί δύο φορές πεθαίνω είπες όπως κανείς λέει τρώω, κοιμάμαι, πονώ καθώς συνήθιζες στην ιδέα ενός άλλου τόπου κι ότι όλα αυτά για τα οποία μόχθησες χάνονται μαζί με σένα
Ήταν μια μέρα της προηγούμενης βδομάδας, πριν τις βροχές, ένα ζευγάρι στη λεωφόρο Νίκης, αυτός κρατούσε μια φωτογραφική μηχανή και αυτή ήταν μια μπαλαρίνα, φορούσε ροζ αεράτη φούστα από τούλι κι όλα τα υπόλοιπα μαύρα, στη μέση του δρόμου, δεν θυμάμαι αν είχε σταματήσει η ροή αυτοκινήτων ή αν απλά δεν είχε πολύ … More άνοιξη
Να αφήνεις πίσω σου. Να βλέπεις μπροστά. Να ζωγραφίζεις το τώρα. Να αναγνωρίζεις τα σταυδρόμια σου. Να διεκδικείς. Και πάνω απ’ όλα να ξέρεις ποιός είσαι καλά, να συνειδητοποιείς τα δυνατά σου σημεία αλλά και τις αδυναμίες σου ώστε να μάθεις να τα διαχειρίζεσαι σωστά και να πορεύεσαι μ’ αυτά. Να πορεύεσαι εσύ, αυτόνομος, ολόκληρος … More να…
Αγαπημένη μου Α. Μετά από προσωπική, σκληρή έρευνα ετών.. είμαι στην ευχάριστη θέση να σου πω πως.. ναι.. οι έρωτες, ακόμη και αυτοί οι πολύ πολύ παθιασμένοι, οι πολύ πολύ δυνατοί, πεθαίνουν. Σκοτώνονται μετά από υπολογισμένες κινήσεις και σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, όπως ακριβώς ξυπνάμε ένα βράδυ και σηκωνόμαστε από το ζεστό μας κρεββάτι για … More ολόκληρη
Με θαυμάζω. Με θαυμάζω που μπορώ να γεμίζω καινούργιες εικόνες και μόνο κοιτάζοντας τη θάλασσα. Που χαλαρώνω. Που νιώθω σαν να έχω πάει διακοπές χωρίς να έχω κουνήσει ρούπι. Που δεν θέλω να μπω σε καράβι και δεν ονειρεύομαι κανένα νησί. Με θαυμάζω που μπορώ και στέκομαι στα χρώματα. Που βουτάω στη φύση. Που με … More αυτογνωσία
Αυτό το καλοκαίρι, μοιάζει τόσο μικρό κι ο φόβος που κουβαλάει δείχνει τόσο μεγάλος. Οι σκέψεις υπερβαίνουν τις πράξεις. Για κάποιο λόγο το υπομένεις. Αποφεύγεις αυτό, αποφεύγεις εκείνο και καταλήγεις με συγκεκριμμένα ένα – δύο πράγματα. Με στεναχωρεί όταν συμβιβάζεσαι. Αναρωτιέμαι για τις επιλογές σου. Πόσες εκπτώσεις; Οι εμπειρίες διαμορφώνουν τους ανθρώπους, όπως και ο … More να »ζητάω»
Πως γίνεται να σε μυρίζονται αυτοί που ό,τι γνωρίζουν από σένα είναι όλο κι όλο δυό κουβέντες και να σφυρίζουν αδιάφορα οι άλλοι που σε συναναστρέφονται χρόνια ολόκληρα και ζωές χίλιες; Και η αγάπη; Άντε ο έρωτας έχει φτερά και φεύγει, η αγάπη όμως; Την φαντασιώνεσαι; Κάπου δεν θα έπρεπε να φανεί; Όχι όχι σε … More άδειες καρέκλες
με γυμνές πατούσες 