Με τα μάτια στραμμένα σ΄έναν ουρανό γκρι γεμάτο από μαύρα πουλιά να σπαρταρούν, πρωινό Δεκέμβρη, λίγο πριν από το νέο έτος, και την ομίχλη να βουλιάζει οικοδομήματα σ΄ένα τοπίο αγγελοπουλικό, υπογραμμισμένο με τα θολά φώτα ενός απογεύματος που σβήνει στο βωμό του νεοφερμένου.. κάνω σκόνη όσες λέξεις ξεστόμισες και τις σκορπάω στ΄αστέρια..
φύγε.. να μη σε ξαναδώ.. τουλάχιστον όχι έτσι, όχι σαν κατήγορος ή ανταγωνιστής ή εκδικητής εξ αιτίας μιας ζωής που δεν μας προσφέρθηκε..
κουράστηκα να θρέφω αυτό που καθημερινά με τρώει..
με γυμνές πατούσες 
Πολύ καλοκαιρινή σας βρίσκω, προσέξτε μη κρυώσετε…θα έλεγε και ένας κοινός μας φίλος… 😉
Η παραπάνω photo αυτό μαρτυρά ή μήπως μια απόπειρα αλλαγής;
Πάντως ότι και να είναι… έξω ρίχνει καρεκλοπόδαρα και εύχομαι οι τελευταίες μέρες του Δεκέμβρη να μας καθαρίσουν από τις σκόνες που δεν φροντίσαμε εγκαίρως να διώξουμε…μη ξεχνάμε πως για όλα εμείς φταίμε!
Καλό μας απόγευμα αγαπητή πατουσίτσα! 🙂
αυτο το για ολα εμεις φταιμε που αφησαμε ανοιχτα παραθυρα και τωρα παλευουμε με την πνευμονια, πολυ εχει αρχισει να μ εκνευριζει
κουραστηκα ρε συ μαγισσουλα
τα ιδια, τα ιδια, τα ιδια..
αει στο καλο πια..
καρεκλοποδαρα.. χχμμμ ναι.. λεω να τα συνδιασω με καλο σινεμαδακι 🙂
χαιρομαι που εισαι εδω οπως κι ο πολυαγαπημενος κοινος μας φιλος χχχ περιμενω το καλοκαιρι πως και πως!
Το να ψάχνεις ψάρια στα δένδρα είναι άκρως κουραστικό… και αναρωτήθηκα μήπως είναι και «ολίγον» μαζοχιστικό… καλή ιδέα το σινεμαδάκι… καλά να περάσεις (με τη σωστή επιλογή), βεβαίως βεβαίως! 🙂
με τη σωστη παρεα βεβαιως.. οπωσδηποτε!
🙂
απολυτως μαζοχιστικο και κατι παραπανω.. και λιγα λες
«φύγε.. να μη σε ξαναδώ.. τουλάχιστον όχι έτσι, όχι σαν κατήγορος ή ανταγωνιστής ή εκδικητής εξ αιτίας μιας ζωής που δεν μας προσφέρθηκε..»
Πόσοι άραγε να ταυτίζονται με αυτή τη φράση;
ισως και κανεις !
Διαφωνώ. Μια ματιά να ρίξεις γύρω σου καταλαβαίνεις ότι είναι αρκετοί.
δεν ξορκίζονται εύκολα από τις ζωές μας αυτές οι παρασιτικές κι ενεργοβόρες σκιές που μας στοιχειώνουν.
Παρόλα αυτά θεωρώ πως κάνεις μια εξαιρετική αρχή.
Μην αγχώνεσαι για το τέλος. Θαρρώ πως τέλος σε τέτοιες σχέσεις δεν υπάρχει ποτέ.
Μια βροχερή καλημέρα κι από εμένα.
ισως γιατι σου δινουν πολλα.. κι αυτα τα πολλα θελει δυναμη να τα χασεις, ή αν θελεις, να μπορεσεις να πεισεις τον εαυτο σου οτι μπορεις και να τα χασεις..
νομιζω η καθημερινοτητα φταιει, η μη δυνατοτητα να αντικατασταθουν καποια πραγματα με αλλα
καλημερα!
M
δεν ξερω.. ο καθενας τραβαει το δικο του κουπι κι οι περισσοτεροι δεν μιλουν
αυτο μπορει να σημαινει τα παντα
μπορει και τιποτα
ωρα για βολτα
καλο σου μεσημερι
Καλή βροχερή βόλτα. Για την ώρα εγω απολαμβάνώ τη βροχή πίσω απ’ την ασφάλεια της μπαλκονόπορτας. Και νομίζω πως αυτή η ψευδαίσθηση ασφαλειας είναι που κάνει τον κόσμο να μη μιλάει.
ΌΠΩΣ ΑΚΡΙΒΏΣ ΤΟ ΛΕΣ Η ΨΕΥΔΑΙΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ!!!!
νομιζω ολοι λειτουργουμε πισω απο μια τετοια ασφαλεια..
ψευτικη βεβαιως, ενιοτε λυτρωτικη..
χρονια πολλα ευχομαι
με υγεια!
@ numinius
θα συμφωνησω μαζι σου, οχι ομως στο οτι δε μιλαμε, νομιζω χτυπιομαστε, πεφτουμε, μιζεριαζουμε, ολα αυτα σιγουρα δεν ειναι ενδειξη απολυτης ευτυχιας ε;
Είναι όμως ένδειξη ζωής.
θα μπορουσαν κι αλλα πραγματα να ειναι ενδειξη ζωης..
καλημερα Μ
θα ηθελα να μου πεις τη διευθυνση του μπλογκ σου 🙂
Σίγουρα θα μπορούσαν (και θα έπρεπε) κι αλλα πράγματα να είναι ένδειξη ζωής. Το blog μου έχει πιάσει αραχνες αλλα αν θες να δεις παλιές αναρτήσεις θα τις βρεις εδώ:
http://tseligkas.blogspot.gr